NDP-ondervoorzitter Ramon Abrahams staat achter het spreekgestoelte. Aan de linkerzijde zijn Ivan Graanoogst, John Hardjoprajitno en aan de rechterzijde Laurens Neede te zien. Al deze personen zijn militairen van het eerste uur. (Afbeelding: NDP live)
“De crisis van 1982 zal in onze geschiedenis Bouterse presenteren als een nationale held, die tot het einde van zijn leven zijn gevangenneming heeft weten te vermijden. Men heeft hem nooit kunnen opsluiten. De sociale onrust die daaruit voortvloeide, en die politiek misbruikt zou worden, heeft hem gedaan besluiten zich terug te trekken. Daarom is hij vertrokken. Vrees heeft hij niet gekend, maar wel liefde voor alle Surinamers.” Dit werd gezegd door NDP-ondervoorzitter Ramon Abrahams, namens de groep van 16 militairen die in 1980 een coup ondernamen, tijdens de uitvaart van de voormalige legerleider, ex-president en erevoorzitter van de partij, Desi Bouterse. Abrahams was, net als Laurence Neede, bestuurslid van de destijds niet door de legerleiding erkende militaire vakbond. Terwijl hij, Neede en Badresein Sital in gevangenis zaten, vond de coup plaats onder leiding van Bouterse door zestien militairen. Abrahams merkte op dat er nog vier leden van die groep in leven zijn. Ernst Gefferie, Stephanus Dendoe en Benny Brondenstein zitten momenteel een gevangenisstraf uit, terwijl John Hardjoprajitno als enige op vrije voeten is. Met het overlijden van Bouterse zijn er nog vier leden van deze groep overgebleven. Net als Bouterse keerde Abrahams in november 1975 naar Suriname terug, na gediend te hebben in het Nederlandse leger. Vijf jaar later verwierf Bouterse wereldwijde bekendheid door de staatsgreep van 1980.
Bouterse was volgens Abrahams aan de basis van het multi-etnische karakter van de 25 Februari Beweging en de NDP. Hij benadrukte dat de grondwet van 1987 tot stand is gekomen door middel van een nationale referenda: “De tweede Republiek Suriname is toen werkelijkheid geworden.” De grondwet van 1975, die slechts een afspiegeling van het Nederlandse systeem was, is toen vervangen. Het is De Nationale Assemblee die de hoogste macht bezit en de president aanwijst die de volkswil moet vervullen. In de grondwet is ook vastgelegd dat kandidaten uit de verschillende districten ter plekke moeten wonen. Hierdoor is de ‘Paramaribo-politiek’ doorbroken. Tevens werden districts- en ressortraden gecreëerd, wat de democratische beleving van de Surinamers heeft verdiept en verbreed, aldus Abrahams.
Volgens Abrahams is de participatie en representatie voor kleine politieke partijen aanzienlijk duurder geworden door de recente wijziging van de Kiesregeling. Hij stelde dat Bouterse een eenvoudig persoon was met een uitzonderlijke gave om vooruit te denken over wat goed is voor deze natie. “Hij heeft zijn stempel gedrukt op de Surinaamse politiek, zowel voor vrienden als vijanden. Hij stond tot het laatste moment klaar voor zijn kameraden. We eren de man die samen met de oude politieke partijen de tweede republiek heeft weten vorm te geven. Politiek Den Haag is erin geslaagd deze belangrijke eigenschap te frustreren door binnenlandse factoren te financieren en de media te vullen met nonsens.”
Abrahams merkte op dat de Nederlandse pers in samenwerking met lokale handlangers de gebeurtenissen rondom de crisis van december 1982 in het kader van gewoon recht heeft geplaatst. “De realiteit is dat de ontstane crisis het gevolg was van een geplande machtsovername vanuit het buitenland, in een soort koude oorlog. De waarheid zal – daarvan ben ik overtuigd – uiteindelijk zegevieren. Nederland heeft in al haar kolonies betreurenswaardige en criminele resultaten geboekt. Vraag het maar aan Zuid-Afrika, Indonesië, Papua New Guinea en dergelijke. En Zuid-Afrika is hier een klassiek voorbeeld van.” Abrahams gaf aan dat Suriname politieke conflicten heeft gekend tussen 1980 en 1987. “Politiek Den Haag stond volledig achter de machtsovername in 1980 door 500 miljoen Nederlandse guldens als speciaal fonds ter beschikking te stellen. Toen het duidelijk werd dat Bouterse nooit een Pinochet of Suharto zou worden, verdween alle ondersteuning. Dit was de manier van Den Haag, en zo zal het blijven. Deze koerswijziging heeft geleid tot een opeenvolging van politiek geweld in de zin van revolutie en contra-revolutie.” Abrahams sluit zijn toespraak af met de woorden van zijn overleden makker: ‘Zoek wat Bouterse zocht, voor Suriname en de Surinamers.’ “Er is veel werk te verrichten. Kameraad Desi, rust zacht.”
