Ter bescherming van Weg naar Zee zal er een tijdelijke dijk worden aangelegd. Dit betreft een noodmaatregel waarmee men hoopt in maart te kunnen beginnen. (Foto’s: René Gompers) Minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken heeft meegedeeld dat aan de “voorlopige” dijk, aangekondigd door president Chan Santokhi te Weg naar Zee, “hopelijk” in maart zal worden gewerkt. Dit ‘semidijklichaam’ is een tijdelijke maatregel en is bedoeld om de kustlijn tussen Weg naar Zee en Leonsberg te beschermen tegen de oprukkende zee, totdat het daadwerkelijke Sea Defense Project – dat honderden miljoenen Amerikaanse dollars kost, maar waarvoor momenteel geen financiële middelen beschikbaar zijn – uitgevoerd kan worden. De aanbesteding voor de kustbescherming is gepland voor 31 januari.
“De kwestie rondom de zeedijk is urgent,” benadrukte Nurmohamed tijdens een persconferentie van de regering op donderdag. “Dit valt onder de categorie calamiteit en we zouden morgen kunnen beginnen. Maar er moet eerst een degelijk ontwerp zijn. Na 31 januari hebben we een maand en hopelijk kunnen we ergens in maart, als we goed advies hebben voor een ontwerp, onmiddellijk van start gaan.” De overheid heeft voorgesteld een dijk aan te leggen die 4,5 kilometer lang, 2 meter hoog en 4 meter breed zal zijn, waarbij palen en zakken cement-mix worden ingezet om de golven te dempen. De uitvoering van het project zal een jaar duren.
Tijdens het bezoek aan Weg naar Zee werd duidelijk dat de bescherming van dit segment kustlijn steeds uitdagender is geworden. Openbare Werken heeft door de jaren heen vaker maatregelen genomen om bescherming te bieden, maar deze moesten vaak binnen korte tijd weer ‘gelapt’ worden vanwege doorbraken. De gevolgen van klimaatverandering voor dit gebied zijn ernstig: de golven worden agressiever, modderbanken schuiven, de zeespiegel stijgt en de winden zijn sterker. Het modder dat gebruikt wordt voor de aanleg van de dijken krijgt niet de kans om te rijpen, waardoor deze niet bestand zijn tegen de krachtige zee. Door menselijke activiteiten is bovendien een groot deel van de mangrove, die normaal gesproken harde winden afremt en de inkomende zee tegenhoudt, opgeofferd, wat ook de biodiversiteit heeft aangetast.
Vanwege het ontbreken van een duurzame oplossing door opeenvolgende regeringen, heeft hydroloog Sieuwnath Naipal in 2016 een project opgezet voor de aanleg van kwelders: een deel van het sediment dat door de zee wordt aangevoerd, wordt op het strand vastgehouden. Op deze sliblaag worden vervolgens mangrovebomen geplant. In de beginjaren was er langzaam vooruitgang. Echter, ook deze onderneming is slachtoffer geworden van de gewijzigde klimaatomstandigheden; er wordt niet meer genoeg slib vastgehouden en de bestaande boompjes zijn weg gespoeld of hebben geen kans gekregen om te overleven. Het project ligt al geruime tijd stil.
Tijdens zijn bezoek aan Weg naar Zee op dinsdag heeft Santokhi onderstreept dat men rekening moet houden met de biodiversiteit: naast veilig wonen moet ook de voortgang van de agrarische productie in het gebied gewaarborgd zijn. De input van een werkgroep, bestaande uit bewoners en deskundigen, zal mede bepalend zijn voor de vormgeving en functie van het ‘semidijklichaam’. Nurmohamed heeft op de persconferentie bevestigd dat er tevens mogelijkheden worden verkend om het kwelder- en mangroveproject voort te zetten, terwijl de voorlopige dijk zijn functie vervult. Mangrove is van essentieel belang voor onder andere de tuinbouw, landbouw, visserij en de productie van honing in het gebied.
