De Atlantische Oceaan dringt steeds verder het land binnen, waardoor woningen en landbouwgronden ernstig in gevaar komen door de zee. (Foto’s: René Gompers)
President Chan Santokhi stelt dat er inmiddels een officiële dijk zou moeten zijn die zich van Weg naar Zee tot Leonsberg uitstrekt. De plannen daarvoor waren in 2010 al afgerond, maar de onlangs aangetreden regering-Bouterse heeft het daarvoor bestemde geld op een andere manier aangewend. Nu is er de noodzaak voor een grotere dijk, maar ontbreekt het aan financiële middelen. Toch is er een oplossing in zicht: Er zal een tijdelijke zeedijk worden aangelegd van Weg naar Zee naar Leonsberg. De suggestie is om een dijk van 4,5 kilometer lang, 4 meter breed en 2 meter hoog te bouwen, gebruikmakend van palen en zakken die de golven moeten breken. Bewoners van de aangetaste gebieden krijgen ook de mogelijkheid om mee te bepalen hoe het uiteindelijke ontwerp en de functionaliteit van de dijk eruit zullen zien.
Santokhi, samen met ministers Riad Nurmohamed van Openbare Werken en Marciano Dasai van Ruimtelijke Ordening en Milieu, heeft dinsdag de Brantimakkaweg in Weg naar Zee bezocht. Op de locatie waar enkele jaren geleden nog mangrove was gepland, is het duidelijk hoe onbarmhartig de zee het land erodeert, hoe dicht zij de woningen is genaderd, en dat een deel van het mangroveproject letterlijk is weggevaagd. De kwelders, die de sedimenten zouden moeten vasthouden, staan er nog wel. Bij elke volle maan heerst er grote vrees. Naast bewoning wordt er ook op significante schaal aan landbouw, tuinbouw, visserij, en bijenteelt gedaan in de regio. De mangrove speelt hierbij een cruciale rol. President Chan Santokhi belooft dat er een oplossing zal komen.
De president herinnert eraan dat er in 2010 al plannen waren voor de aanleg van een dijk: “De minister (Ganeshkumar Kandhai) had een voorstel ingediend om een dijk van Weg naar Zee naar Leonsberg te bouwen. Er was geld gereserveerd. Een schitterende dijk zou hier komen. De werkzaamheden waren al begonnen bij Leonsberg. De sporen zijn nog zichtbaar. In 2010 heeft een gedeelte van de bevolking besloten om een andere regering aan de macht te brengen. Die minister van Openbare Werken (Ramon Abrahams) komt in het parlement met de volgende uitspraak: ‘Mi eh stop a dijk drape. A moni no oh go drape. A moni mi’o pot’ na tra presi fu tyari ontwikkeling kon.’ Weet u het nog? Dat is de reden waarom we vandaag in deze situatie verkeren. Dat is de reden.” Het staatshoofd vervolgt: “We moeten de moed hebben om deze zaken te benoemen, dat is de oorzaak! Anders zouden we nu beschikken over een prachtige dijk. Iedereen zou beschermd zijn.” Achter de woningen en percelen zal een tijdelijke dijk worden aangelegd.
Er wordt geschat dat het Sea Defense Project, vanwege de veranderende milieuomstandigheden, met een grote betonnen dijk nu honderden miljoenen Amerikaanse dollars zal kosten. Het ‘Kandhai-project’ uit 2010 was begroot op 60 miljoen USD. “Maar het is nog niet te laat,” stelt Santokhi de inwoners gerust. “We gaan jullie niet in de steek laten.” De grote dijk zal er alsnog komen, garandeert hij. Er wordt momenteel gezocht naar financiering voor de dijk. De ‘voorlopige’ dijk zal die tussenliggende periode moeten overbruggen. Vanuit een pot van 150 miljoen USD van de IDB zal 10 miljoen USD worden gereserveerd. De regering is vastberaden om zo snel mogelijk met de bouw van de dijk te starten.
