Eerst Nederland vervloeken, nu smeken om diaspora-steun?
In deze post bespreken we de recente ontwikkelingen rondom de Nationale Democratische Partij (NDP) in Suriname. Het lijkt erop dat de leiders van de NDP, Ashwin Adhin en Jenny Simons, hun anti-Nederlandse retoriek zijn vergeten nu ze de steun van de Surinaamse diaspora nodig hebben. Maar wat zijn de implicaties van deze plotselinge verandering in houding?
Nederland: van vijand tot vangnet
De NDP heeft jarenlang Nederland neergezet als de vijand. Onder leiding van Desi Bouterse werd een constante boodschap verspreid:
- Nederland was de koloniale onderdrukker.
- De NDP voerde een campagne vol anti-Nederlandse retoriek.
- In toespraken en media werd Nederland vaak afgebeeld als het moralistisch schoolmeester dat Suriname probeerde te kleineren.
Nieuwe realiteit
Met de verkiezingen in aantocht zou men verwachten dat deze eerdere uitlatingen enige impact zouden hebben op de manier waarop de NDP nu met Nederland omgaat. Echter, nu zijn diasporaleden plotseling ‘onmisbaar’ geworden en wordt Nederland weer ‘partner’ genoemd.
- Adhin en Simons: van vijand tot handlangers.
- Oproep tot samenwerking in plaats van uitsluiting.
Toch lijkt het verleden niet te wegen in hun nieuwe benadering. Hoe kan men de cijfers en de realiteit negeren?
President Santokhi: De bruggenbouwer
Kritiek op Santokhi
President Chandrikapersad Santokhi heeft getracht de relatie met Nederland te normaliseren, maar dit werd niet zonder kritiek ontvangen:
- De NDP bekritiseerde hem scherp, noemden hem ‘koloniale knievallen’.
- Santokhi’s visie werd telkens afgedaan als verraad aan de nationale trots.
De rol van de diaspora
De NDP gebruikte de diaspora als een politiek speelstuk. Zij werd afgeschilderd als elitaire en niet passend binnen de Surinaamse identiteit.
De huidige situatie
Tegenstrijdigheden van de NDP
Nu staan Adhin en Simons in Nederland, niet met excuses maar met een verhaal dat hun verleden negeert. Ze profiteren van een situatie die ze jarenlang hebben gedemoniseerd.
- Geen verantwoording: Adhin en Simons geven geen blijk van spijt.
- Oude pijn: Dezelfde pijn die ze gebruikten om politieke winst te behalen, wordt nu genegeerd.
Surinaamse waardigheid is niet te koop. De diaspora moet niet worden gezien als een campagnetool. In plaats van bloemen, verdienen Adhin en Simons vragen—vragen over hun daden en verantwoordelijkheden.
Suriname is een trotse natie die niet moet worden verhandeld voor politieke voordelen. Wij, het volk, hebben een geheugen en weten wie de respect en de eer heeft uitgedragen, en wie deze nu verraad.
