De realisatie van dit nieuwe financieringsmodel vereist originaliteit en ondernemerschap. Het is noodzakelijk dat ziekenhuizen worden geprivatiseerd.
De overheid zou beter doen om alle ziekenhuizen versneld te privatiseren, in plaats van willekeurig geld uit te geven en de maatschappij met kosten te belasten. Door de privatisering en het creëren van gespecialiseerde zorgpaden kan de financiering worden getransformeerd, zodat patiënten daadwerkelijk “waar voor hun geld” krijgen. Dit stelt de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) in hun laatste uitgave van INZICHT. Het ontbreken van een degelijk financieringsmodel heeft de gezondheidszorg in een vicieuze cirkel van slechte kwaliteit en hoge kosten gedompeld. Desondanks blijven president Chan Santokhi en zijn beleidsmakers zich blindelings concentreren op symptoombestrijding. De aankondiging in De Nationale Assemblee om SRD 300 miljoen aan ziekenhuizen te verstrekken, zonder structurele hervormingen te verlangen, lanceert alle alarmbellen in de economische sector. De opmerking van de president dat “hiermee financiële stabiliteit wordt verkregen” is vanuit economisch oogpunt onrealistisch, daar de geschatte werkelijke kosten van de gezondheidszorg, zowel in de formele als informele economie, ongeveer 264 miljoen euro per jaar bedragen. Dit komt neer op 440 euro per inwoner per jaar of 37 euro per maand. De financiële injectie voor de ziekenhuizen, in de vorm van een verhoging van de ligdag tarieven met gemiddeld 113%, creëert een ernstig ongewenst bijeffect. De kosten van de zorgpremies van ziektekostenverzekeraars zullen verhogen, omdat verzekeraars hun extra kosten doorberekenen aan hun verzekerden. Uiteindelijk betalen patiënten en werkgevers deze verhoogde premies, zonder dat er verbetering in de kwaliteit van de geleverde zorg heeft plaatsgevonden. Hiermee wordt de vicieuze cirkel rond en worden patiënten door een draaikolk van kosten opgeslorpt.
De kritieke liquiditeitspositie van het Staatsziekenfonds (SZF) zal de uitvoering van deze maatregel bovendien belemmeren, wat betekent dat de gemeenschap binnen enkele maanden wederom protestacties kan verwachten. Tevens houdt de Vereniging van Medici in Suriname (VMS) de zorgsector in een houdgreep vanwege voortdurende salarisverhogingen, zonder transparantie over de door hen geleverde medische prestaties. Met ondoorzichtige financiële afspraken slagen de beleidsmakers op het gebied van volksgezondheid er telkens in de VMS te faciliteren. Dit betekent dat de maatschappij vanuit twee hoeken volledig klem staat.
Een maatschappelijke bundeling tegen bestuurlijke dwalingen is essentieel. Het is noodzakelijk om een nieuw financieringsmodel te ontwikkelen dat gericht is op prestaties en medische resultaten, zoals recentelijk bepleit door minister Raghoebarsingh van Financiën. De heer Dayanand Mathoera, voorzitter van de Nationale Ziekenhuisraad, heeft zich op soortgelijke wijze uitgesproken. Deze expertise dient zich te verenigen met patiëntenorganisaties, economen, ziekenhuisdirecties, het bedrijfsleven (VSB en ASFA) en de vakbeweging. Deze collaboratie moet de leiding nemen in het hervormen van het systeem en het verbeteren van de bestuurlijke tekortkomingen. De VES doet daarom de volgende aanbevelingen:
Koppel vergoedingen aan medische resultaten. Vergoedingen moeten gebaseerd worden op positieve gezondheidsuitkomsten, zoals succesvolle behandelingen met lage sterftecijfers, minder complicaties en hoge patiënttevredenheid. Tevens moet de effectiviteit en duurzaamheid van behandelingen gemeten worden. Het is paradoxaal dat €900.000 wordt besteed aan de inrichting van een hart- en vaatkamer met ECG-apparatuur en hartritmemonitoren, terwijl de medische resultaten na een hartinfarct, kransslagaderprocedure of hartklepoperatie nooit worden gepubliceerde en twijfels over de werkelijk geleverde kwaliteit van zorg blijven bestaan. Deze situatie doet zich eveneens voor bij de €4,5 miljoen voor apparatuur voor kankerbehandeling. Ook hier ontbreken gegevens over de soorten kwaadaardige aandoeningen en de geleverde kwaliteit. Investeren in een nieuw hoofdkantoor voor het ministerie van Volksgezondheid is volkomen irrationeel, evenals de uitgave van US$ 2,4 miljoen voor renovaties en de aanschaf van microbiologisch en pathologisch laboratoriumapparatuur in het AZP, terwijl er een aanzienlijk tekort aan medische specialistische expertise bestaat, dat eerst opgelost moet worden.
Publicatie van medische resultaten ter bevordering van transparantie is cruciaal. Alle artsen en ziekenhuizen zouden hun medische resultaten van de afgelopen jaren openbaar moeten maken, zodat patiënten en beleidsmakers inzicht krijgen in de kwaliteit van zorg die wordt verleend. De medische resultaten zouden gesplitst moeten worden op basis van patiëntenkenmerken, de ernst van de aandoening, het type operatie en de medische behandeling. Deze rapportage maakt onderlinge vergelijkingen tussen artsen en ziekenhuizen mogelijk, waardoor kwaliteit objectief kan worden beoordeeld. De medische uitkomsten dienen daarna gecontroleerd te worden door ziektekostenverzekeraars en andere betalende instanties. Met het oog op grote bedrijven, die wettelijk verplicht zijn hun financiële jaarverslagen door beëdigde accountants te laten goedkeuren, kunnen “beëdigde onafhankelijke medische experts” deze rol namens de Surinaamse patiënten vervullen. Dit systeem van “beëdigde onafhankelijke medische experts” is een relatief gemakkelijke maatregel die de overheid snel kan implementeren.
Pas de juiste accountancy-technieken toe om kosten te berekenen. Er is de indruk dat president Santokhi en zijn beleidsmakers op het gebied van volksgezondheid geen werkelijk inzicht hebben in de kosten en de effectiviteit van hun financiële uitgaven. Relevante accountancymethodes zoals Time-Driven Activity-Based Costing lijken hen vreemd, hoewel deze technieken de daadwerkelijke kosten per diagnose en behandeling in kaart brengen. Dit leidt er vaak toe dat er wordt betaald voor gezondheidszorg waar de Surinaamse patiënt niet van profiteert, waardoor kostenbeheersing onmogelijk wordt en verspilling wordt bevorderd. Daarom is het gebruik van de juiste accountancy-technieken van essentieel belang. Zorgverleners dienen beloond te worden op basis van kwaliteit in plaats van volume, wat zou bijdragen aan een verschuiving van de focus naar patiëntgerichte zorg. Artsen en ziekenhuizen met een lage patiëntensterfte en weinig complicaties moeten beter betaald worden dan anderen. Deze resultaten kunnen worden vergeleken met internationale data om een echt inzicht in de kwaliteit te verwerven. Hierdoor worden zorgverleners gestimuleerd om zich te concentreren op kwaliteit en samenwerking, wat niet alleen de financiële voordelen vergroot, maar ook de professionele voldoening verhoogt aangezien medisch vakmanschap beloond wordt.
Alle ziekenhuizen zijn essentieel voor zorgtransformatie. De implementatie van dit nieuwe financieringsmodel vraagt om creativiteit en ondernemerschap. Cruciale stappen omvatten de versnelde privatisering en zelfsturing van alle overheidsziekenhuizen, zoals aanbevolen door minister Stanley Raghoebarsingh van Financiën & Planning. Betreffende ziekenhuizen zijn het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, ’s Lands Hospitaal, Wanica Ziekenhuis, en het Mungra Medisch Centrum in Nickerie. Het privatiseringsproces moet worden toezicht gehouden door beëdigde vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven, de vakbond en de centrale bank, die samen onder leiding van een lid van de rechterlijke macht de transparantie waarborgen.
De implementatie van privatisering biedt ziekenhuizen de mogelijkheid om efficiënter te functioneren, terwijl particuliere investeringen de opzet en het beheer van zorgstraten mogelijk maken. Elke ziekenhuis zou de kans moeten krijgen om gefaseerd een of twee van de volgende zorgstraten te implementeren: diabetes, moeder- en kindzorg, nieraandoeningen, hart- en vaatziekten, kanker, houdings- en bewegingsproblemen, neurologische en geestelijke gezondheidsstoornissen, infectieziekten, longaandoeningen en oogafwijkingen. Deze aanpak zorgt ervoor dat elke zorgverlener een plaats op het speelveld krijgt, en stimuleert samenwerking. Bovendien kunnen ziekenhuizen besluiten om dezelfde zorgstraat aan te bieden. Dit vergroot de keuzevrijheid voor patiënten en draagt bij aan de uiteindelijke kwaliteitsverhoging.
