Het jaar 2025 vertegenwoordigt een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van Suriname. Met een economie die onder druk staat door hoge inflatie en een bevolking die kampt met toenemende levensonderhoudskosten, is het evident dat er ingrijpende economische maatregelen vereist zijn. Tegelijkertijd bieden de verwachte olie-inkomsten een sprankje hoop voor betere tijden. Maar hoe realistisch is deze hoop? En op welke wijze kunnen burgers en ondernemers hun levensomstandigheden nu al verbeteren? Het antwoord ligt in een toekomstgericht beleid dat sociale rechtvaardigheid en economische groei met elkaar verbindt.
De hoge inflatie, die al jarenlang een hardnekkig probleem vormt, raakt vooral de meest kwetsbare groepen in de samenleving. Basisbehoeften zoals voedsel, huur en energie worden voor velen onbetaalbaar. Dit vereist een begrotingsbeleid dat verder gaat dan tijdelijke oplossingen. Het moet gericht zijn op structurele maatregelen die de koopkracht herstellen en de ongelijkheid verminderen. Een samenleving waarin de kloof tussen arm en rijk groter wordt, verliest niet alleen haar sociale cohesie, maar ook haar economische dynamiek.
In mei zullen de verkiezingen voor veel kiezers draaien om deze economische kwesties. Het vermogen om goederen en diensten te kunnen aanschaffen zonder in de schulden te raken, wordt voor velen een cruciale factor. Maar het gaat om meer dan alleen de huishoudportemonnee. Het vertrouwen in een overheid die belooft rechtvaardig en transparant te opereren, staat eveneens op het spel. Dit biedt politieke leiders de kans om de bevolking te tonen dat zij niet alleen plannen maken, maar ook daadwerkelijk resultaten kunnen behalen.
De offshore olie- en gasindustrie biedt op papier veel mogelijkheden. Het Granmorgu-olieproject zou vanaf 2028 honderden miljoenen Amerikaanse dollars per jaar aan staatsinkomsten kunnen genereren. Echter, hoe deze rijkdom zal worden verdeeld, blijft een open vraag. De geschiedenis toont aan dat natuurlijke rijkdommen zonder goed bestuur vaak leiden tot meer ongelijkheid en corruptie, in plaats van brede welvaart. Daarom is het van groot belang dat toekomstige olie-inkomsten worden aangewend voor het versterken van onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur, zodat álle Surinamers hiervan kunnen profiteren.
Het probleem is echter dat deze inkomsten nog jaren op zich laten wachten. Sommige experts wijzen erop dat het land pas na 2050 daadwerkelijk substantieel zal profiteren van de oliewinsten. Ondertussen blijft de staatsschuld een zware last voor de economie. Om deze schuldenlast te verlichten, is het land sterk afhankelijk van leningen van internationale instellingen zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Dit kan alleen duurzaam zijn als het gepaard gaat met hervormingen die economische diversificatie bevorderen en de afhankelijkheid van olie verminderen.
De rol van zelfstandige ondernemers en micro-, kleine en middelgrote ondernemingen (MKMO’s) moet hierbij niet worden onderschat. Zij vormen de ruggengraat van de economie en bieden werkgelegenheid aan een aanzienlijk deel van de bevolking. In 2025 zullen zij zowel kansen als uitdagingen tegenkomen. De verbeterde kredietwaardigheid van Suriname kan leiden tot lagere rentelasten en betere toegang tot financiering voor ondernemers. Maar zonder een stabiel economisch beleid en effectieve overheidssteun blijft de drempel om te investeren hoog.
Het antwoord op deze uitdagingen is een beleid dat gelijke kansen creëert en tegelijkertijd ruimte biedt voor individuele groei. Dit houdt in dat er geïnvesteerd moet worden in onderwijs en technische opleidingen, zodat burgers en bedrijven kunnen profiteren van de kansen die de offshore olie- en gasindustrie biedt. Het betekent ook het versterken van sociale vangnetten, zodat niemand achterblijft in de race naar economisch herstel.
Hoewel 2025 hoop biedt op verbetering, zal het nog geen keerpunt zijn voor de economie. De voordelen van de oliehausse zullen voorlopig niet volledig doordringen tot de bevolking. Zonder daadkrachtig beleid en een effectieve verdeling van toekomstige olie-inkomsten dreigt de ongelijkheid verder te toenemen. Tegelijkertijd biedt het jaar de kans om een nieuwe koers te varen en een fundament te leggen voor een rechtvaardigere en welvarendere toekomst.
De keuzes die in 2025 worden gemaakt, zullen decennialang invloed hebben. Het is daarom van essentieel belang dat de overheid niet alleen denkt aan kortetermijnoplossingen, maar ook durft te investeren in de lange termijn. Sociale rechtvaardigheid en economische ambitie moeten hand in hand gaan om duurzame groei te realiseren. De nieuwe regering staat voor de uitdaging om de beloftes van economische vernieuwing waar te maken en tegelijkertijd te zorgen dat mensen uit alle lagen van de bevolking profiteren van toekomstige welvaart.
Voorlopig blijft de weg naar economisch herstel een lange, moeizame tocht door de woestijn. Toch kan 2025 een beginpunt zijn voor een koerswijziging die Suriname op termijn sterker en eerlijker maakt. Alleen door een doordacht en inclusief beleid kan het land uitgroeien tot een natie waar iedereen de vruchten plukt van groei en vooruitgang.
